Wśród mgły wspomnień

Jonathan   Przyglądałam jej się chwilę. Przypominała mi ukochaną, którą straciłem przed laty. Dziewczyna wyglądała cudownie. Uśmiechnęła się i podeszła do Bianki. Rozmawiały przez chwilę, po czym podeszły do mnie.  - Gotowa? - spytałem Bianki. Dziewczyna kiwnęła głową i podeszła w stronę budynku muzeum. Elena spojrzała na mnie pytająco, a potem podeszła do Bianki. Przyglądałem się im chwile i poszedłem za nimi.  Elena  Razem z Bianką udałam się do muzeum. Po chwili Jonathan dołączył do nas. Odeszłam od nich i rozejrzałam się po wielkim pomieszczeniu. Nie wyróżniało się ono niczym od innych muzeów. Podeszłam do jednej z wystaw. Pośród wielu eksponatów leżał tam stary naszyjnik. Miał on dość ciemny kolor i wygrawerowaną białą róże.   Uśmiechnęłam się mimowolnie. Wydawał mi się bardzo znajomy. Czułam od niego jakieś dziwne przyciągnie. Przez chwilę miałam nawet ochotę wybić szybkę i zabrać go, ale w porę się opamiętałam. Po chwili zauważyłam, że Jonathan cały czas mi się pr

Rozdział pojawi się w ciągu najbliższych dni!

Oto 1 rozdział. Proszę o komentarze. Elena  Nie nawiedzę tego kim jestem. Ciągle zastanawiam się co by było gdybym za życia nie poszła nad ten klif. Nie żyję. Jestem mroczną. Chcę wróci do żywych. Wiem, że jest to wykonalne. Mimo, że od dnia, w którym się obudziłam minęło 170 lat. Nigdy nie zostanę prawdziwym aniołem.   Ku mojemu zdziwieniu zadzwonił mój telefon. Bez patrzenie mogę powiedzieć, że dzwoniła Bianka. Bianka jest moją najlepszą przyjaciółką i aniołem światła. Jednak mieszka na ziemi, żebym nie została sama. Jesteśmy współlokatorkami.  Odebrałam telefon. Miałam racje. Dzwoniła Bianka.  - Halo. - Elen? Tu Bianka... - Bian. Wiesz, że jako jedyna masz mój numer. Wiem, że to ty dzwonisz. - Tak. Więc słuchaj. Mam misje w Londynie. Pomyślałam, że może chcesz pójść ze mną. Czy chciałam? Oczywiście. Uwielbiałam chodzić z Bianką na misje.  - Jasne, że tak. Jeśli Derek się zgadza. Derek był aniołem światła, który wypełniał misje z Bianką. Nie miał nic przeciwko mo

 Ból, strach i cierpienie. Nie wiem co takiego zrobiłam, że na to zasłużyłam. Zapewne za życia byłam podłym człowiekiem. Nie pamiętam nic, Prawie nic. Co wiem? Nie żyje. Jestem mroczną. Nigdy nie będę żadną z nich. Skończyłam swoje życie. Nie wiem kiedy. Nie wiem jak. Kiedy się obudziłam byłam nad klifem. Jak tam się znalazłam? Co zrobiłam? Nie wiem. Jednak chcę znaleźć odpowiedzi na te pytania. Znajdę je za wszelką cenę. Nazywam się Elena Carstair, a to moja historia. Czas by prawda na reszcie wyszła na jaw. Czas nauczyć się spadać.